Moje TOP 10 postaci z Death Note

Moje TOP 10 ulubionych postaci z Death Note - zapraszam.

Bleach: Kocham Cie, Rangiku (Gin x Rangiku) +18

Biały puch spadający z nieba otulał swym zimnem całe Soul Society, nadając temu miejscu rzadko spotykany, specyficzny klimat.

Rangiku siedziała na dachu koszar 8. oddziału i spoglądała na pochmurne niebo, popijając co jakiś czas gorącą czekoladę i rozmyślając o kilku sprawach. Siedziała tak tu od godziny, podczas gdy większość kapitanów i poruczników robiła sobie przerwę od obowiązków ciążących na Shinigami, tańcząc w rytm muzyki i chlejąc bez umiaru sake.

TOP 16 moich ulubionych postaci w Bleach

TOP 16 moich ulubionych postaci z Bleacha

Zapraszam~

Mirai Nikki

Dzisiaj na stół operacyjny weźmiemy Mirai Nikki, przedostaniemy się do kluczowych narządów tego tytułu i troszkę je przeanalizujemy.

W życiu widziałem mnóstwo dziwnych i odbiegających od norm anime, nie zliczyłbym ich na palcach jednej dłoni, ale Mirai Nikki jest najdziwniejsze ze wszystkich. Nie sugeruję tu, że nie ma bardziej popierdzielonych anime od tego, które dziś omawiam, nic z tych rzeczy – mam na myśli moje osobiste doznania po dwukrotnym obejrzeniu przygód ostro świrniętej różowłosej nastolatki.

Kuroko no Basuke

Klub koszykówki z Gimnazjum Teiko. Niesamowicie silna drużyna, która liczy ponad stu członków oraz zwycięzca trzech ostatnich mistrzostw. Dzięki wspaniałym osiągnięciom ta szóstka cudownych nastolatków była znana jako "Pokolenie Cudów". Po zakończeniu gimnazjum każdy z tych wybitnych indywidualności przeniósł się do innego Liceum, aby reprezentować inne zespoły.

Kuroko no Basuke jest moim pierwszym sportowym anime. Długo odkładałem obejrzenie tego tytułu, nie byłem do niego pozytywnie nastawiony, obawiałem się, że nie spełni moich oczekiwań i stracę tylko czas oglądając te 25 odcinków. Sam nie wiem, z czego wynikała moja niechęć, może to kwestia tego, że nie za bardzo przepadam za koszykówką? A może po prostu nie byłem w stanie wyobrazić sobie poważnego anime o tematyce sportowej? Koniec końców przezwyciężyłem tę niechęć i muszę z czystym sumieniem przyznać, że dobrze zrobiłem. Mimo tak nudnego i ograniczonego tematu, jakim wydaje się być koszykówka, Kuroko no Basuke jest bardzo wciągającą pozycją, dobrze przemyślaną.

Wiara

Wyświetlacz elektronicznego zegara wskazywał godzinę za dwie siedemnasta.

Leżałam w swoim łóżku i wpatrywałam się w pochmurne niebo, wsłuchując się w tę wspaniałą melodię padającego i uderzającego o parapet deszczu. W moich nogach smacznie spał mój kochany koteczek, Szoguś. Prześlicznie wyglądał – mimo że mam go już kilkanaście tygodni, wciąż nie mogę nacieszyć się tym śnieżnym kociakiem. Przeniosłam wzrok na odbiornik TV znajdujący się w drugiej części pokoju, w tej chwili na TVP 1 transmitowany był jakiś turniej łyżwiarski. Starsza para jeździła z zadziwiającą lekkością, co chwilę robiąc budzące olbrzymie wrażenie piruety. Patrzyłam tak na nich przez dłuższą chwilę, zazdroszcząc talentu i determinacji.

Zankyou no Terror - wrazenia po 8 odcinkach

"Po godzinie 15, Tokyo pogrąży się w mroku."

Moje Top 8 anime

Witajcie po raz kolejny po dość długiej przerwie. Dwie osoby poprosiły mnie o zrobienie swojego Top 8 anime i podzieleniu się tym na moim blogu. Tak więc cóż, nie pozostało mi nic innego, jak tylko napisać tę notkę~

Oczywiście pragnę podkreślić, że nie każdy musi się z tym Top'kiem zgadzać, bo jak powszechnie wiadomo – każdy ma inny gust.

Bleach: Ostatni monolog Gina.

To tak w ramach powrotu do pisania :) Trzeba w końcu ruszyć z tym blogiem, ajjj~!



Czuję. Czuję Twój dotyk na mym ciele. Lewą dłonią wycierasz krew na moim policzku, lekko go głaszcząc, a prawą mocno trzymasz moją lewą dłoń, nie mając zamiaru ją puścić. Płaczesz. Twoje łzy ociekają na me suche usta, nawilżając je i zostawiając słony posmak. W Twoich oczach widzę smutek, żal i wściekłość. Dlaczego? Czyżbyś nadal mnie kochała, po tych wszystkich przykrościach , które Ci sprawiłem? Nieważne. Byłem ślepym idiotą, który zawsze chciał zobaczyć Twój śliczny uśmieszek, ujrzeć w Twoich oczach szczęście i radość, a tak naprawdę za każdym razem Cię raniłem, znikając bez żadnego pożegnania.
Chciałbym zacząć od nowa, ponownie uratować Cię tamtego dnia przed śmiercią, spędzać w Twoim towarzystwie więcej czasu i, co najważniejsze, chciałbym we właściwy sposób odwzajemnić uczucie, którym mnie od pierwszego wejrzenia obdarzyłaś. Gdybym tylko mógł cofnąć czas, wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej - odnalazłabyś w moich ramionach ciepło, którego zawsze pragnęłaś.
Ah, to byłoby zbyt piękne...  Teraz, gdy powoli zamykam oczy i odchodzę, marzę tylko o jednym: Pamiętaj mnie. Zdaję sobie sprawę, że zraniłem Cię niezliczoną ilość razy, że odchodziłem bez żadnego słowa, zostawiając Cię w niepewności, raniąc Twoje uczucia wobec mnie... Ale proszę Cię tylko o to - nieważne, jaki byłem dla Ciebie, proszę, pamiętaj mnie. I wybacz mi, Matsumoto.
Żegnaj.

Bleach: Ze stopami jej do twarzy (niedokonczone) +18

Tatsuki szła wąskimi uliczkami Karakury, zmierzając do swojego domu. Mimo towarzyszącego jej od kilku godzin zmęczenia, poruszała się z niezwykłą lekkością, uskrzydlona udaną wizytą sprzed kilku minut u swojej najlepszej przyjaciółki, Orihime. Jak na złość, gdy tylko wyszła z jej domu, nad Karakurą pojawiły się czarne chmury, zwiastujące deszcz i burzę; wystarczyło kilka chwil od momentu ich pojawienia się, żeby pogoda uległa znacznej zmianie; teraz padał intensywny deszcz, na niebie pojawiały się w dużej częstotliwości błyskawice, a po nich głośne grzmoty.

Zaczęła biec, trzymając plecak nad głową, żeby mieć lepszą widoczność. Biegła tak przez dłuższą chwilę, gdy wychyliwszy się zza rogu uliczki, ujrzała w oddali ledwo idącą i opierającą się o pobliskie ściany budynków postać. Nieznajoma osoba chwiejnym krokiem podążała w kierunku Tatsuki, zaś ona sama widząc to wszystko, zwolniła.